یا علی

برای امام علی شعر های زیادی گفتن، نثر های زیادی نوشتن، اما از هیچ کدوم از اونا اندازه این شعر خوشم نیومد.

ز لیلایی شنیدم یا علی گفت                          به  مجنونی  رسیدم   یا علی گفت

مگر این وادی دارالجنون است؟                      که  هر  دیوانه  دیدم  یا علی گفت

یقین ، پروردگار آفرینش                                 به  موجودات  عالَم    یا علی گفت

نسیمی غنچه ای رل شستشو داد               گل از این لطف شبنم یا علی گفت

چمن با ریزش باران رحمت                            دعایی کرد  و  نم  نم  یا علی گفت

تمام شاخه های ، بید مجنون                        بخاک اوفتادو شد خم یا علی گفت

خروش رعد و فریاد فلک هم                         ز  بی  تابی  مسلّم     یا علی گفت

حدیث جام جم ، با قصه ای بود                     و  یا  شاهنشه  جم    یا علی گفت

وفاداری ، اصول عاشقان است                     که جان را داده میثم   یا علی گفت

به قربانگه ، اسماعیل ، هاجر                       قسم  داده  به  زمزم  یا علی گفت

خلیل ، از بت شکستن ، میهراسید               خودِ  ،  عزای  اعظم    یا علی گفت

صبا ، دربار خود ، بر باد داده                         سلیمان بس که محکم یا علی گفت

خمیرِ خاک آدم را سرشتند                          چو  بر میخواست  آدم   یا علی گفت

مسیحا ، هم دم از اعجاز میزد                     ز  بس ، بیچاره  مریم    یا علی گفت

علی را ضربتی ، کاری نمی شد                   گمانم  ،  ابن ملجم       یا علی گفت

مگر ، خیبر ز جایش کنده میشد؟                 یقین ،  آنجا  علی  هم   یا علی گفت

براق، از رفتن ، عاجز شد شنیدم                 محمد(ص) در همان دم یا علی گفت

ید الله ز آستین ، حق در آمد                        برای ،  خیر  مقدم          یا علی گفت

چنان ، از دل علی گفتی قریشی                 که  تا  اعماق  جانم       یا علی گفت

یا علی