نتیجه

امشب داشتم سریال نردبام آسمان رو نگاه میکردم، یه جمله ای گفت که خیلی قشنگ و با معنی بود ولی عین جملش رو یادم نمیاد اما مفهومش این بود: نادانی باعث تعصب میشه 

---

یکی از دوستام توی وبلاگش پستی داده بود و چند تا از آرزوهاش رو نوشته بود. بعد از خوندنش فکر کردم ببینم من چه آرزوهایی دارم و دوست دارم تو دنیا چه چیزایی داشته باشم. خب من قبلا چیزایی رو که میخواستم نوشتم البته مهم هاش رو، یاد اون آرزو هام اوفتادم و اینکه چه جوری میتونم بهشون برسم. تو این فکر ها بودم که یادم اوفتاد که این ها رو از خدا بخوام بهم بده. اما من همون موقع که آرزو هام رو نوشتم و برای رسیدن بهشون زمان تعیین کردم از خدا خواستم که اونا رو بهم بده. اما الان که چند وقتیه میگذره هیچ تقریبا هیچ کدوم رو بهم نداده بجز یکی دوتا. یاد یه حرفی اوفتادم که نمیدونم حدیث یا آیه اما فکر کنم آیه باشه که میگه: خدا بهترین معامله گره.

پیش خودم گفتم منی که این همه چیز از خدا میخوام بهم بده، تو این معامله من چی باید به خدا بدم؟

یه جمله خوندم که میگه: این چیزی که ما هستیم هدیه خداست به ما و اون چیزی که ما میشیم هدیه ماست به خدا. الان دقیق یادم نیست.

به این نتیجه رسیدم که ببینم خدا از من چی خواسته، تا من اون رو به خدا ( البته به ظاهر و در واقع به خودم چون که خدا به چیزی نیاز نداره ) بدم و سعی کنم بشم اونی که خدا میخواد ( که میدونم کامل اونجوری شدن سخته ولی سعی ام رو میکنم) تا خدا هم اون چیزایی رو که میخوام بهم بده.

کار سختیه اما خوب هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد.

خدایا خودت کمکم کن تا اونی بشم که میخوای.

شما هم برام دعا کنید.